Vroeg in het jaar 2006 hoorde ik dit lied in het BBC TV programma "Songs of Praise" op de nederlandse IKON TV. Ik vond de muziek erg mooi, vooral de alternerende 6/4 en 4/4 maatsoort, en kon de melodie niet uit mijn hoofd zetten. Uiteindelijk schreef ik de noten op (incl. een muzikale bewerking), zette de melodie op een paar christelijke discussielijsten op het internet en vroeg om identificatie van het op dat moment voor mij onbekende lied. Ik kreeg één goed antwoord en kon toen verder zoeken naar de tekst en de originele muziek. De tekst is van Stuart Townend, © 1995 Kingsways Thankyou Music.

Het is een heel mooie tekst, hoewel soms hard en niet altijd gemakkelijk te begrijpen. Ik vertaalde het naar het Nederlands, wat behoorlijk moeilijk was, vooral in het eerste couplet, dat al verschillende versies heeft gehad. Het moest zo letterlijk mogelijk zijn terwijl het metrum moest kloppen. Diverse korte engelse woorden hebben langere Nederlandse equivalenten, met meer lettergrepen, waardoor het moeilijk was het metrum vast te houden. Het hoefde niet echt te rijmen, want de originele Engelse tekst rijmt ook amper.

Na deze vertaling ontdekte ik dat er al een Nederlandse vertaling door Peter van Essen bestaat: Opwekking 509, "Zo lief had God de Vader ons", © 1995 Kingsway's Thankyou Music / Universal Songs.

Het lied vertelt over God, Die Zijn Zoon zond om ons te redden en over onze positie daarin. We verdienen het niet te worden gered door onszelf, maar we zijn geheel afhankelijk van Gods genade en mogen daar zeker van zijn als we dat aannemen. Jezus offerde Zichzelf voor onze redding. Het lied is eigenlijk een belijdenis van geloof in God en in Zijn offer.

Wij zijn geschapen naar het beeld van God, d.w.z. wij mensen lijken kennelijk uiterlijk op Hem. Maar ik denk dat we ook innerlijk op Hem lijken met onze gevoelens en emoties. Die hebben we niet van onszelf maar van Hem. God is niet alleen een almachtig God daar ergens in de hemel, maar Hij kent, net als wij, emoties en verdriet. Dat blijkt ook herhaaldelijk uit de bijbel. Het is dan ook logisch (voor zover wij er logisch over kunnen redeneren) dat het Hem echt door merg en been moet zijn gegaan toen Hij Zijn Zoon offerde voor de mensen. Ik denk dat wij later in de hemel ook zeker gevoelens zullen hebben en dat dat blijde gevoelens zullen zijn en dat we tegelijk ook nog best zullen weten wat verdriet inhoudt/inhield. Dat zullen we niet (zijn) vergeten.

Ik weet niet of iedereen er zo over denkt, maar het is mijn idee.

Zoals de Vader ons bemint
1. Zoals de Vader ons bemint,
met eindeloze liefde,
zo gaf Hij ons Zijn enig Kind,
Die zwakken zeer beminde.

Zo schrijnend pijnlijk Zijn verlies,
de Vader wendt Zijn hoofd af,
de Uitverkorene, verminkt,
brengt vele kind'ren glorie.

2. Aanschouw de Man met aan het kruis
mijn zonde op Zijn schouders.
Beschaamd hoor ik mijn spotternij
temidden van de spotters.

Mijn zonde liet dit voortbestaan
totdat Hij het volbracht had.
Zijn laatste adem bracht behoud.
Ik weet dat het voltooid is.

3. 'k Beroem mij niet op eigenwaan,
geen gaven, kracht of wijsheid.
In Jezus Christus ben ik rijk,
Zijn sterven en Zijn opstaan.

Waarom deel ik ook in Zijn prijs?
Ik weet daarop geen antwoord.
Maar dit weet ik met heel mijn hart:
Hij boette voor mijn losgeld.

Deze vertaling is het intellectueel eigendom van  Jim Groeneveld, maar mag vrij worden gekopieerd, gepubliceerd en gebruikt, zolang het niet wordt veranderd en zolang de eigendomsrechten duidelijk aangegeven en eraan verbonden blijven.

Gertine mailde ons naar aanleiding van deze vertaling:

Wat een prachtige tekst voor Opwekking 509. Een verbetering! Eén suggestie: de laatste regel vind ik taalkundig niet kloppen. Hij boette voor mijn losgeld. Hij boette voor mijn schuld óf: hij betaalde het losgeld. Misschien nog doorzoeken naar een alternatief? Misschien is het volgende een alternatief: 'Zijn wonden voor mijn zonden.'